Перевод: с польского на английский

с английского на польский

jechać na kogoś

См. также в других словарях:

  • jechać [siedzieć] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś, czemuś} {{/stl 8}}na kółku {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} w sporcie kolarskim: jechać w bliskiej odległości, doganiać kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Peleton jechał na kółku uciekającej trójce zawodników.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • jechać — ndk, jadę, jedziesz, jedź, jechał 1. «przenosić się z miejsca na miejsce za pomocą środków lokomocji, odpowiedniego sprzętu sportowego lub na grzbiecie zwierzęcia; odbywać podróż, udawać się w jakimś kierunku» Jechać pociągiem, samochodem,… …   Słownik języka polskiego

  • łebek — m III, D. łebekbka, N. łebekbkiem; lm M. łebekbki (w M. lp: zwykle łepek) 1. zdr. od łeb (w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Pisklęta wytknęły łebki z gniazda. b) w zn. 2: Ciemnowłosy łebek dziecka. ◊ Zapłacić od łebka «zapłacić za jedną osobę» ◊ Jechać,… …   Słownik języka polskiego

  • granica — ż II, DCMs. granicacy; lm D. granicaic 1. «linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar; kontur, zarys; linia oddzielająca terytorium jednego państwa od innych» Granica parceli, wsi, miasta, województwa. Granica zasięgu… …   Słownik języka polskiego

  • za granicę — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} do obcego kraju, państwa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Udawać się, jechać, wysłać kogoś, coś, uciec za granicę. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… …   Słownik języka polskiego

  • kark — m III, D. u, N. karkkiem; lm M. i «tylna część szyi granicząca z grzbietem» Gruby, szeroki, tłusty kark. ◊ Iść, jechać, lecieć, pędzić itp. na złamanie karku «iść, jechać, pędzić itp. bardzo szybko, na oślep, nie zwracając uwagi na… …   Słownik języka polskiego

  • góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… …   Słownik języka polskiego

  • noga — 1. pot. Brać, wziąć nogi za pas «szybko uciekać, uciec»: Uratował go nalot niemiecki, bo ludziska rozbiegli się w popłochu, a szpieg wziął nogi za pas i nikt go tu więcej nie widział. R. Antoszewski, Kariera. 2. Być gdzieś jedną nogą a) «mieć… …   Słownik frazeologiczny

  • w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… …   Słownik języka polskiego

  • tył — m IV, D. u, Ms. tyle; lm M. y 1. «część, strona czegoś przeciwległa w stosunku do przodu, frontu, najdalej położona w stosunku do części przedniej danego przedmiotu; u człowieka: część ciała po stronie pleców, u zwierząt: część ciała najdalej… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»